این شرکت با در اختیار داشتن سه خط فورج پتك سقوط آزاد KJ 25 و KJ54 و KJ133 یک خط فورج پرس 2500 تن و يك خط فورج پتك با سيستم پنوماتيك KJ 290 و تجهیزات كامل شامل انواع کوره و پرس های سنگین و نیمه سنگین به همراه واحد ماشین کاری مجهز و همچنین نیروی انسانی متخصص، متعهد و با سابقه ، توانایی تولید انواع قطعات به روش فورجینگ تا وزن 90 کیلو گرم در قالب بسته را دارا می باشد.
کادر فنی متخصص و پشتوانه علم و تجربه در امر تولید
هدف نخستين اين مجموعه بر اساس ساخت قطعات فورج به روش قالب بسته تدوین شده و با اين شناخت به دنبال ارائه مدرن ترين تکنولوژی روز دنيا مطابق با استاندارد های بين المللی از معتبر ترين شرکت های سازنده و توليد کننده داخلی و جهانی است.
دانلود کاتالوگ
واحد آزمایشگاه
واحد کنترل کیفی
روشی برای کاهش ضخامت (یا تغییر سطح مقطع) قطعات طویل با استفاده از دو یا چند غلتک می باشد. 90% قطعات فولادی تولید شده از فرایندهای شکل دهی فلزات با این روش تولید می شوند. این روش برای اولین با در قرن پانزده گسترش پیدا کرد.
صفحه (PLATE) معمولا به ضخامت بالای (1/4IN) 6mm اطلاق می شود و در ساختن سازه هایی نظیر پل ها، بویلرها، پوسته راکتورهای اتمی و بدنه کشتی به کار می رود، با این روش تولید می شود.این پلیت ها می توانند به ضخامت (12in)0.3m برای نگهدارنده های بویلرهای بزرگ، (6in)150mm برای پوسته راکتورها، و (4-5in) 100-125mm برای کشتی های جنگی و تانکرهای باشند. ورق (sheet)، معمولا از ضخامتی کمتر از 6mm دارد و برای ساخت انواع قطعات ورقی نظیر بدنه خودروها، هواپیماها، قوطی های کنسروها، لوازم آشپزخانه و .... به کار می رود.
علاوه بر پلیت و ورق، مقاطع فولادی ریل آهن ،چهارگوش، نبشی ، میل گرد، سپری و ...( قطر مقاطع گرد از 5.5mm تا 300mm متغیر است و مقاطع کمتر از 5.5mm را معمولا دیگر با این روش نمی توان تولید نمود و بایستی توسط فرایند کشش و سیم لوله تولید کرد)، لوله و محصولات ویژه مانند چرخ واگن را تولید نمود.
آهنگری (Forging) کار بر فلز توسط پتک کاری یا پرس کاری و در آوردن آن به یک شکل مفید است. آهنگری از قدیمی ترین هنرهای فلزکاری است و منشاء آن به زمان های بسیار دور باز می گردد. در این فرآیند نیروهای بزرگی به کار گرفته می شود و لوازم کار اغلب بسیار سنگین هستند.
روشی برای کاهش ضخامت (یا تغییر سطح مقطع) قطعات طویل با استفاده از دو یا چند غلتک می باشد. 90% قطعات فولادی تولید شده از فرایندهای شکل دهی فلزات با این روش تولید می شوند. این روش برای اولین با در قرن پانزده گسترش پیدا کرد.
